بعضی وقتا همینجوری الکی وایمیسم جلو آینه و اسممو با لحن های مختلف
و از زبون ادم های مختلف صدا میزنم میزنم.
انقدر که اسمم بیگانه و بی معنی میشه برام.
.
یه چیز باحال در مورد اسمم اینه که میشه چند جور صداش زد؛
پری. پرپر. پریس. پریسا. پر. پریسا
اون چنتای اول که مال چند نفر خاصن،
ولی همون پریسا رو هیچ دو نفری نیستن که مث هم اسممو صدا کنن.
اره! حروف یکین،
اما جوری که هر ادم صدام میکنه واسه من فرق داره
هستن کسایی که وقتی صدام میکنن انگار دنیا رو بهم دادن، دوست دارم همه ساکت شن و فقط اون منو صدا کنه
و در عوض هستن کسایی که اقا من یه چیزی میدم بهت فقط تو با من کار نداشته باش، اسممو صدا نزن. ممنون.